In 2016 hadden we een oogje op een groots aangekondigde game: No Man’s Sky. Het zou een bijna oneindig universum zijn waar je als reiziger in een ruimteschip door kon reizen. Er waren planeten waar je kon landen en kon rondlopen. Dat klonk toen interessant, maar het bleek een spel met first person view te zijn. En laat ik daar nou meestal niet tegen kunnen! Ik krijg daar een soort van motion sickness van, zeg maar: wagenziekte zonder in een auto te stappen. Omdat het spel best duur was, wilde ik het niet kopen om uit te proberen. En dat vond ik jammer. Toen kwam er een update in 2018.

(Terzijde: ik heb van echte wagenziekte overigens weer geen last. Eerder dat autorijden voor mij zo ontspannend is dat ik in slaap val.)

No Man’s Sky Next Update

De onwikkelaars van het spel zijn in de afgelopen tijd bezig geweest met kleine updates om het spelplezier te verhogen. Dat moest ook wel, want mensen die het spel wel gekocht hadden waren teleurgesteld dat er te weinig te doen was. De update, die Next heet, voegt heel wat features toe. Onder andere ook third person view! Dus in plaats van direct uit de ogen van je personage te kijken, zie je je ruimtereiziger in je scherm rondrennen. Dat was het punt waar het voor mij op brak, dus nu dat is weggenomen keek ik serieus naar de rest van het spel en de update. Is het het waard om het nu wel te kopen? Ja.

Multiplayer: samen spelen

Mijn gozer en ik spelen heel veel spellen samen. Het is klef en romantisch; het geeft ons iets te doen. Zo spelen we Guild Wars 2 en Lord of the Rings Online samen. Maar ook spellen als Dragon Age hebben we samen gespeeld achter één scherm. Dat is behelpen, maar wel leuk. No Man’s Sky heeft een multiplayer aspect. Voor de update kon je een glimmende bol zien op een planeet: dat was dan een andere speler. Maar echt samenwerken om iets te bouwen of om samen ruimtepiraten op te ruimen, dat ging niet. Met de update dus wel. We hebben dan ook allebei een copy van het spel gekocht. De multiplayer mogelijkheid is leuk genoeg.

Het samen spelen in No Man’s Sky is heel anders dan in LOTRo of GW2. Waar we in die games overal samen naar toe gaan, samen dezelfde quests doen en samen muziek maken, is het in No Man’s Sky niet ongebruikelijk dat we op twee verschillende plekken bezig zijn ons eigen ding te doen. Ik vlieg door een asteroiden-wolk om goud en zilver te vinden, hij is bezig met koper op de planeet uit de grond te halen. Dat is in het begin best eng, zeg maar. Want ik ben gewend mijn gozer te zien in-game enn dit universum is oneindig groot. Hoewel hij fysiek naast me zit, voelde het ongemakkelijk dat er een grote afstand zat tussen ons. Wat als ik hem kwijt raak? Kan ik hem dan ooit nog terug vinden in dit spel? Paniek!

Echt oneindig

Hoe oneindig is het spel? Omdat alles procedural gegenereerd wordt, voelt het als echt oneindig groot. Natuurlijk zit er een grens aan. Maar omdat alles door het spel zelf gecreëerd wordt (prcedurally generated), is er geen limiet die vanuit de ontwikkelaars is gemaakt. In LOTRo is elk gebied gemaakt door een team ontwikkelaars en digital artists. Het spel wordt artificieel uitgebreid door nieuwe uitbreidingen die je kunt kopen. No Man’s Sky leunt op een algoritme dat bepaalde delen in elkaar steekt op een willekeurige manier om een nieuwe galaxy te maken, nieuwe planeten te maken, en die planeten dan nieuwe flora en fauna te geven. De enige grens is hoeveel losse onderdelen er zijn, omdat dat bepaald hoeveel combinaties te kunt tegenkomen. Je begrijpt dat het tijd spaart dat er geen medewerkers zijn die apart bomen, planten en dieren moeten bedenken die op de planeten moeten rondlopen.

Gelukkig kun je alles wat je ontdekt hebt documenteren. Als een soort veredelde Pokemon-jager scan je alle flora en fauna en registreer je je bevindingen. Je krijgt hier natuurlijk een soort van muntjes voor, die je weer kunt uitgeven aan upgrades voor je schip bijvoorbeeld. Ook kun je alles wat je ontdekt hebt weer terug vinden, als je wil. Je kunt reizen via teleportatie-portalen, gebruik maken van de galaxymap, en er zijn icoontjes op je scherm waar je ziet waar bijvoorbeeld de starbase is. Of waar je mede-speler zich bevindt.

Wat is er te doen?

Wat je maar wilt! Wil je van planeet naar planeet reizen om nieuwe dieren te vinden? Ga je gang! Hou je van missies en quests doen? Pik er een paar op bij een starbase of volg de verhaallijn van de tutorial. Wil je een groter schip? Verzamel goud, zilver en andere resources en verkoop ze met winst, zodat je spaarpotje steeds groter wordt. Koop dan een groot schip! Hou je van bouwen … ? Bouw een base op een planeet naar keuze! Bouw er twee, drie, vier! En met bouwen bedoel ik: bouw naar hartelust. Er zijn zoveel mogelijkheden en de grootte van je basis is hoewel niet oneindig, toch groot genoeg om een complete stad uit de grond te stampen als je dat wil.

Maar je kunt ook ruimtegevechten houden met ruimtepiraten. Of op zoek gaan naar andere spelers. Of vrienden worden met de verschillende intelligente ruimtewezens. Boer worden. Kapotte ruimteschepen opknappen. Echt: wat je maar wilt. Dat is ook meteen heel lastig, als je liever duidelijke instructies krijgt van een spel. De keuzevrijheid kan ook verlammend werken. Maar het maakt het wel een unieke ervaring die ik nog niet in een ander spel ben tegengekomen. Hoewel … ik denk dat een game als Minecraft daar wel dicht bij komt.

No Man’s Sky minder leuke kanten

Het is ook een survival game. Het heelal is gevaarlijk. Je personage kan doodgaan. Je schip kan stuk gaan. Piraten liggen op de loer om je van je waardevolle spullen te ontdoen. En de planeten zijn niet allemaal paradijselijk.

Je leert al snel hoe je moet overleven met je ruimtepak en je ruimteschip. Als je landt op een planeet met een atmosfeer waar je niet kunt ademen, moet je je ruimtepak voorzien van bijvoorbeeld zuurstof. Dat moet je dan bij je hebben of op de planeet vinden. Doe je dat niet op tijd, dan ben je dood. Gelukkig kun je terugkomen en al je spullen bij je graf terughalen. Maar psychologisch is het niet leuk. Mijn gozer was al eens verdronken en zelf ben ik bijna doodgegaan door een lek uit een neergestort ruimteschip. Het maakt het spel minder ontspannend dan ik misschien eerst voorspiegelde.

Glitches en bugs

En natuurlijk zijn er glitches en bugs in het spel. Gelukkig worden die ook redelijk snel opgepakt en verbeterd. Maar je kunt er wel last van hebben. Sommige spelers geven aan dat hun game veel crasht. Wij hebben daar nog geen last van gehad. Dat het spel niet voor iedereen stabiel is, maakt het natuurlijk niet leuk voor die spelers. In hoeverre dat ligt aan het spel of aan je computer, of je internetverbinding, dat kan ik niet inschatten. Je kunt het spel trouwens ook spelen op de PlayStation 4 en de Xbox One. Wat er stabieler is, weet ik niet.

Wij hebben er in ieder geval veel lol mee. Onze droom is een mooie planeet vinden, met een mooi strand en leuke flora en fauna. En dan een strandhuisje bouwen. Dat is mijn droom, misschien. Mijn gozer heeft zijn oog laten vallen op een flitsend ruimteschip. Ook leuk.