Verhuizen naar een flat

Planten in huis

Van een eensgezinswoning verhuizen naar een flat lijkt een stap terug. Mijn gozer en ik zijn allebei opgegroeid in een rijtjeshuis, hoewel zijn wiegje in Engeland stond. Ergens in je hoofd is dan ook een idee dat een huis met verdiepingen en een tuintje een ideaal doel is. En misschien is dat voor gezinnen met kinderen ook wel zo. Maar wij laten onze woning zonder spijt achter en zijn ontzettend blij met onze redelijk grote flat.

Ruimte in huis

Toen mijn gozer en ik gingen samenwonen, woonde ik in een ontzettend klein appartementje in Amsterdam. Op de 40 vierkante meter waren twee slaapkamers gepropt, een apart keukentje, toiletje en badkamertje (doucheruimte met wasbak) en een woonkamertje. Het was proppen, want het is eigenlijk niet te doen om met twee volwassenen in zo’n kleine woning te wonen. En ik weet dat men ook nog vaak genoeg in zo’n woning moet wonen met een paar kinderen. Dan zit je echt op elkaars lip. Het gebrek aan ruimte was misschien niet zo’n probleem omdat we superverliefd waren en we net uit een lange-afstands-relatie kwamen. Dat we elkaar voortdurend zagen was heerlijk.

Maar dan komt het moment dat je normaal moet gaan leven. Koken in een keuken waar plek voor één persoon is, wordt een drama als je daar met z’n tweetjes iets lekkers wil bereiden. En eten bereiden was iets wat we samen wilden doen. Dan was er nog de afwas, waarvoor de keuken ook te klein was. We hadden een halve afwasmachine, maar je bent meer tijd kwijt aan koken, opruimen en afwassen als je weinig ruimte hebt. Dat klinkt heel raar, maar het is gewoon zo.

Opruimen en schoonmaken

Ook het opruimen en schoonmaken neemt meer tijd in, ook al heb je minder vierkante meters. Je hebt geen ruimte om snel even iets aan de kant te schuiven. Wij moesten de eettafel verplaatsen om er goed onder te kunnen stofzuigen. Onder het bed stofzuigen kon niet, tenzij ik ook een ladekast de kamer uitschoof. De enige ruimte die makkelijk schoon te maken was, was de doucheruimte omdat daar alleen de douche en een wasbak was. Er was geen ruimte voor een kastje of spullen die in de weg stonden. Ik haalde alleen de mop en de emmer uit de ruimte, maar die gebruikte ik dan ook.

We hadden geluk en vonden een grotere woning. We konden verhuizen naar een flat in een minder aantrekkelijke buurt. Ineens hadden we meer dan de dubbele vierkante meters, met nog steeds twee slaapkamers. De keuken was hemels! Zo groot en handig ingedeeld. In de slaapkamer konden we nu ook een echte kledingkast kwijt! En we hadden nu ook een buitenruimte: een balkon. Hier hebben we echt heel fijn gewoond. En dat het – nog steeds – als een minder aantrekkelijke buurt wordt gezien: voor mij is dat een raadsel. Het is er groen, open en heel gezellig. Maar vooral de ruime woningen zijn fijn. En de ruimte was echt makkelijker schoon te maken dan het kleine oude appartementje.

Toch weer verhuizen

Maar na zo’n 7 jaar gingen we toch op zoek naar een ander huis in een andere woonplaats. We woonden op een lastige afstand van mijn ouders. Lastig, omdat het hemelsbreed niet ver was. Maar omdat wij geen auto hebben en afhankelijk zijn van het openbaar vervoer, was het een hele toer om daar te komen. Het zou zo fijn zijn als we lopend naar mijn ouders konden! En andersom.

Misschien heeft niet iedereen ouders waar ze de (reserve)sleutel van hun woning achterlaten. Mijn ouders waren echt heel discreet en kwamen niet zomaar binnenwaaien in onze woning. Voor ons was het dus een prima oplossing om dichterbij te gaan wonen. Dichtbij voor als het nodig was, maar gelukkig ook met voldoende ruimte om niet elke dag bij elkaar op bezoek te moeten. Het nieuwe huis was groot, met tuin en drie verdiepingen. Maar het was wel een klushuis.

Verbouwen of verhuizen

Niets is zo veranderlijk dan het leven en de mens. Onze plannen werden weer verstoord door andere dingen die gebeurden. Het bleek een onmogelijke opgave te zijn om alles aan te passen zoals wij dat wilden, binnen het budget en de tijd die wij in de woning konen steken. En zelfs toen ons budget ruimer werd, bleef de tijd die we beschikbaar hadden niet voldoende. Het project was gewoon te groot om uit te voeren en om tegelijk ook in de woning te wonen. Maar lange tijd bleven we plannen maken om eindelijk aan die grote verbouwing te beginnen.

Maar uiteindelijk werd het toch verhuizen naar een flat. Geen tuin meer, maar weer een balkon. Bovenburen. Alles gelijksvloers. Lift. Het is wennen, maar het voelt tegelijk ook heel vertrouwd. Zelfs de katten zijn er tevreden mee. En het rare is, ik heb het gevoel alsof deze flat veel ruimer is dan de eensgezinswoning waar we een paar weken terug nog woonden. Het is lichter, ruimer en gewoon fijner.

Inkrimpen en minder spullen

Natuurlijk hebben we moeten inkrimpen en spullen moeten wegdoen. Ons enorm oversized bed van mooi hout is niet meegekomen. In onze nieuwe slaapkamer past het niet en ik wilde toch al een kleiner en makkelijker bed. Onze Billy-kasten gingen niet mee. Na ruim 20 jaar en 3 verhuizingen waren ze ook wel aan vervanging toe. Ook liet ik 1000 boeken achter, tenminste: ze komen niet mee naar de flat. Ik hou er nog ongeveer 2000 over. En nee, dat is geen nulletje te veel. Ik heb nog tweeduizend boeken over. Ook in onze bordspellen-collectie hebben we gekozen welke spellen mee mogen. En de dvd/blurays en muziekcd’s zijn ook niet allemaal meegekomen.

Minder spullen is wel iets waar we al mee bezig waren. We hebben hobbies die draaien om spullen. De bordspellen bijvoorbeeld. Maar we kiezen nu heel bewust welke spellen we echt briljant vinden en welke we eigenlijk niet genoeg spelen. Ik heb de naaimachine van mijn moeder, met bijbehoren spullen, waar we een plekje voor moeten vinden, maar ik laat daarvoor het poppenhuis waar ik mee bezig was achter. We vinden het nu belangrijk dat we de spullen die we hebben ook echt nuttig gebruiken. Hopelijk geeft het ons rust en daardoor ook meer tijd om dan te genieten.

Kleiner wonen in een flat?

Veel mensen denken dat met het verhuizen naar een flat we enorm achteruit gaan in ruimte. Maar dat is niet zo. De woonruimte die we kunnen benutten is maar enkele vierkante meters kleiner en daarbij kunnen we die ruimte veel beter gebruiken. Het is wel zo dat we veel te veel spullen hadden, ook omdat we een enorme berging hadden. Voor de verhuizing (voor de pandemie) hadden we al besloten dat we flink moesten puinruimen om in ieder geval de verbouwing te kunnen starten. Maar een verhuizing is ook een prima moment om eens kritisch naar je spullen te kijken.

Normaal had ik graag veel weggegeven en doorgegeven aan de kringloopwinkel. Maar door de korte tijd die we hadden hebben we uiteindelijk moeten besluiten om gewoon veel weg te gooien. Ja, zonde, maar dan moeten er maar betere opties zijn om netjes en snel zonder eigen vervoer van je spullen af te komen. Gelukkig hebben we in het nieuwe huis ook nog spullen staan die weg moeten, dus hopelijk kunnen we de plaatselijke kringloopwinkel nog verder vullen. En meer ruimte maken voor onszelf in onze fantastische flat.


4 reacties op “Verhuizen naar een flat”

  1. Klinkt alsof jullie inderdaad een goede keuze hebben gemaakt! Ik verbaas me er bij bezoekjes aan mensen die in een ruim appartement wonen vaak inderdaad over hoe ruim de woonkamer en keuken aanvoelen doordat het heel anders is ingedeeld dan in een huis. Zelf zou ik mijn tuin echt niet willen inwisselen voor een balkon (we hebben honden en een kinderwens), maar dat is inderdaad heel persoonlijk.

    • Maar als je ook echt plezier beleeft aan je tuin, dan ga je die ook missen! Ik had er zelf geen tijd voor over om het netjes te houden zoals ik dat het liefst zou willen. En een tuinman/vrouw in dienst nemen voor een oppervlakte van een postzegeltje is ook overdreven 😉 Maar een tuin kan hartstikke fijn zijn. En de standaard is inderdaad wel om met een gezin met kinderen in een huis te wonen, dus ik snap dat ook. Maar er zijn ook hele ruime flats. Bij ons wonen ook gezinnen in de flat met 2 of 3 kinderen. Gelukkig maar, want ik hou wel van de diverstiteit waar ik woon. Eén ding missen we wel: een goede parkeerplek voor onze bakfiets. Maar ach. Het is een goede keuze geweest!

  2. Mooi dat jullie steeds hebben geluisterd naar wat goed voelde en haalbaar was in plaats van te kijken naar wel/geen rijtjeshuis. Ik denk dat de buurt en de afstand tot anderen een van de belangrijkste redenen is om voor een huis te kiezen. En een klushuis is natuurlijk ook een pittige tijdsinvestering. Hopelijk voelt jullie nieuwe appartement snel eigen.
    Ik woon zelf in een appartement en er zijn momenten dat ik zou willen dat Bart en ik een ruimer huis zouden hebben. Maar grappig genoeg denk ik dan ook meteen “Dat wordt wel énorm veel schoonmaakwerk”. Nu kan ik mijn hele huis stofzuigen vanuit maar één stopcontact. Dat voelt dan ook wel weer als een luxe 😉 Maar nee, voorlopig zitten we hier wel lekker.

    • Twee of drie verdiepingen schoonhouden is inderdaad een lastigere klus! Ik was zo lui, dat we op elke verdieping een stofzuiger hadden staan, omdat ik liever niet de trap op en af wilde met dat ding. En een ruimer huis is wel fijn, maar ook alleen als de kamers een beetje afgestemd zijn op wat jullie nodig hebben. Een aparte kamer die voor kantoor gebruikt kan woreden, bijvoorbeeld. Dat hebben we op dit moment niet, omdat de grootste kamer voorheen twee kamers waren. Hadden we die twee kamers nou nog maar… Maar we kunnen gelukkig overal in huis onze werkplek inrichten, dus ook dat komt wel goed. En ook dit, net als jullie situatie, is misschien niet voor altijd. Dat is het mooie van het leven: het kan alle kanten op gaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *