The Wheel of Time was één van mijn favoriete boekenseries in de jaren 90 van de vorige eeuw. Ik las zo ontzettend veel in die tijd. Het liefst ook dikke boeken. Deze serie, geschreven door Robert Jordan, bestond uit de dikkere boeken waar ik naar zocht.
The Eye of the World
Om heel eerlijk te zijn was het vooral de omslag van het eerste deel van The Wheel of Time (WoT) waar ik voor viel. Een groep mensen op paarden, op weg naar avontuur. In de nacht! Tegenwoordig heb je niet meer van die prachtig geillustreerde boekomslagen en de nieuwe uitgaves zijn vrij saai. Dat komt vast door het succes van Game of Thrones, waarbij niet-fantasy-fans ineens fantasy gingen lezen, op dezelfde manier dat Harry Potter ook ineens een ander publiek vond. En dat publiek wil geen standaard fantasy of kinderboek lezen. Maar in 1990 trok dit boek mij als fantasylezer aan omdat het precies beloofde wat er in het boek gebeurde: veel spannende avonturen in een onbekend land met magische natuurwetten.
De hele serie van The Wheel of Time bestaat uit 15 boeken. Het verhaal begint in een klein dorpje, waar drie vrienden een redelijk onbezorgd leventje leiden. Ze zijn bijna volwassen en zien zichzelf schaapherder of smid worden. Eén van de jongens is een echte schavuit (heerlijk woord) en zal nog lang niet volwassen worden. Dan zijn er ook nog twee jonge vrouwen in het dorp die al weten dat ze samen gaan werken als medicijnvrouwen (om het zo maar te zeggen). De buitenwereld is ver weg. Tot op een nacht de hel losbarst en de vijf jonge mensen moeten vluchten onder begeleiding van een vrouw met magische krachten.
TV serie The Wheel of Time
Er waren plannen voor een film en daarna voor een tv serie, en het ging allebei niet door. Totdat Prime Video een GoT hit wilde en koos voor WoT. Okay, en ook Lord of the Rings, maar dat was natuurlijk al eens prima verteld op film. WoT is nieuw en heeft een ander soort fantasy als basis. Wel met iets wat op magie lijkt, met monsters en avontuur. Maar minder grof dan GoT en moderner dan LotR. De boekenserie is wel enorm uitgebreid met ik geloof meer dan 2000 personages die langskomen.
Ik kijk er in ieder geval wel naar uit. Het kan ook enorm tegenvallen. Game of Thrones werkte omdat het een volwassen verhaal was, ook al waren de hoofdpersonen in principe net zo oud als de hoofdpersonen in The Wheel of Time. Er bestaat een kleine kans dat men gekozen heeft voor een meer familie-vriendelijk verhaal in WoT, waarbij de scherpe kanten van het verhaal nog meer zijn afgeslepen. En Wheel of Time is al redelijk braaf vergeleken bij Game of Thrones. Als het echt een jeugdserie wordt, dan denk ik dat ik afhaak. Maar ik heb nog niets gezien, dus ik kan dat nog niet beslissen. 19 november worden de eerste drie afleveringen beschikbaar gemaakt.
Lezen of kijken
Waar ik blij van word, is dat er een hele nieuwe generatie fans van de serie kan aankomen. Ofwel omdat ze de tv serie bekijken of omdat ze daardoor de boeken ook gaan lezen. En dat is 30 jaar nadat de serie begon best bijzonder. Het is ook de derde keer dat ik dat zie gebeuren: Eerst Lord of the Rings, toen Game of Thrones en nu dus eindelijk The Wheel of Time. Ik reken Harry Potter daar niet onder, omdat de films uitkwamen terwijl de boeken al razend poulair waren. Er werd geen nieuwe generatie fans aangesproken. Toen ik fantasyboeken las, was ik echt een uitzondering. En nu is het veel meer mainstream geworden.
Maar is dat wel zo? Ik weet niet of mensen die genoten van LoTr en GoT ook echt andere fantasyboeken ontdekten. Misschien dat ze het wel prima vonden om alleen van deze films en series te genieten. En er worden echt nog hele mooie nieuwe boeken in het genre geschreven, hoewel ze echt veel te vaak op het YA publiek gericht zijn. (Ik ben van mening dat YA – Young Adult – een van de meest overbodige genres is: het is meestal een etiket waarmee romance novels aan jonge meiden worden aangedragen. Het heeft weinig met fantasy te maken.) Hoe dan ook, ik ben blij met de tv serie. Het wordt hoog tijd dat ik de alle boeken zelf ook maar weer van begin tot eind lees.