Er ligt eigenlijk nooit maar één boek op mijn nachtkastje. Ik heb altijd meerdere boeke door elkaar gelezen. Dat begon op op de basisschool, denk ik. Ik had thuis boeken én ik las boeken op school uit de bieb. Die boeken moesten op school blijven. En tijdens mijn studie Engels had ik daar dus profijt van. Vaak was mijn leeslijst verspreid over verschillende colleges en werkgroepen: ik las The Green Knight naast Virgnia Woolf en had er geen moeite mee. Nu lees ik ook twee boeken tegelijk en die liggen op mijn nachtkastje.

Aurora – Kim Stanley Robinson

Ik las Aurora ongeveer tegelijk met The Power van Naomi Alderman. Kim Stanley Robinson is één van mijn favoriete schrijvers. Hij is zeker de beste science fiction schrijver die ik nu lees. Denk ik. Aurora gaat over een generatie-ruimteschip, waarin kolonisten vanaf de aarde zijn vertrokken en over ongeveern 175 jaar denken aan te komen bij een bewoonbare planeet. Er zijn biodomes en een slimme computer aan boord, waarmee de afstammelingen van de kolonisten kunnen overleven tot die tijd. Natuurlijk hebben de kinderen van de kolonisten er nooit zelf voor gekozen om zo ver te reizen. Maar iedereen is zich bewust van zijn of haar taken en iederen droomt over een nieuw leven opbouwen op een planeet.

Dat ruimtereizen en een planeet bewoonbaar maken hard werk is blijkt al snel. Ook is reizen door de ruimte niet echt waar mensen voor gemaakt zijn. Onderlinge strijd over wat de volgende stap zou moeten zijn breekt dan ook uiteindelijk uit. Als een deel besluit dat terugreizen naar de aarde de enige oplossing is, zitten ze met het probleem dat ze dan weer 175 jaar of zo dezelfde route moeten volgen. En zijn de mensen op aarde wel blij met de terugkeer? Trek de lijn door van vandaag en je kunt je voorstellen dat ‘vluchtelingen’ op een overvolle aarde misschien minder we;kom zijn.

Het schip in Aurora

Het leuke van Aurora is dat de verteller de schipscomputer is. Eén van de engineers/programmeurs heeft de computer uitgelegd hoe een verhaal verteld moet worden en de computer probeert dat. Dat is een beetje een metanarrative (een bovenliggende laag op het eigenlijke verhaal), waarin je ziet hoe belangrijk fictie is. Een computer kan alle relevante data opsommen: wie er op het schip is, hoe oud ze zijn, met wie ze sociaal omgaan. Maar om het leesbaar en een beetje smeuïg te maken moet je er wel een soort van fictie-schil omheen bouwen, waarbij je toch ook een beetje op de emoties van de lezer speelt. En daar ontbreekt het nog wel eens aan. Ik bouwde wel een band op met de personages, maar echt diep kwam ik niet.

En ik weet dat de schrijver dat wél kan. Ik las ook Shaman van dezelfde schrijver en daar had ik een erg sterke band met de personages. Ik neem dus wel aan dat de blinde vlekken met betrekking tot menselijke emotie wel een beetje bij de ccomputer lagen. Hoewel … het einde geeft weer een ander inzicht in wat voor de computer belangrijk was.

En Something Wicked This Way Comes

Van Ray Bradbury, die de ongelooflijk goeie verhalen-bundel (die echt samenhangt) over Mars schreef – The Martian Chronicles. Dit boek, Something Wicked This Way Comes, is duidelijk een inspiratie geweest voor Stephen King. De toon, de setting en hoe de jonge personages een angstaanjagende periode doormaken in hun prille tienerjaren: het schreeuwt King.

In dit boek zijn twee jonge jongens eerst heel opgetogen en blij dat het reizend circus langskomt. De vrouw met baard, de man met de tatoeages, een waarzegster, maar ook een spiegeldoorhof zijn onderdeel van de vele attracties. Hun kleine stadje is normaal erg rustig en saai, dus dit is een uitgelezen kans op plezier. Maar er gebeuren rare dingen. Een luchtballon met een heks erin vliegt over hun huis, de draaimolen kan mensen ouder of jonger maken en de jongens hebben op een of andere manier de aandacht getrokken. Het is allemaal heel eng aan het worden.

Mijn TBR stapel wordt niet kleiner

Er zijn weer wat boeken bijgekomen. Ik had wat leuke tweedehands boeken aangeschaft in het kleine winkeltje in Maastricht. En ik vond nog een boek ergens die ik nog niet had gelezen. En ja, ik lees inderdaad alleen maar Engels. Gelukkig zijn veel boeken ook vertaald. Behalve de beste science fiction schrijver van dit moment. Geen enkele Nederlandse uitgever durft dat blijkbaar aan op dit moment. Schijterds 😛

• The Illustrated Man – Ray Bradbury
• After a Long Silence / Shadow’s End / Six Moon Dance – Sheri. S. Tepper
• La Belle Sauvage (The Book of Dust vol. 1) – Philip Pullman
• New York 2140 – Kim Stanley Robinson
• Warbreaker – Brandon Sanderson
• How To Build A Girl – Caitlin Moran
• The Body Keeps The Score – Bessel van der Kolk
• Intrigues – Mercedes Lackey