Mijn gozer en ik kijken eigenlijk alles op tv samen. Ik heb weinig series die ik in mijn eentje kijk en hij heeft er … geen. Hoewel hij meer van True Crime houdt, en ik helemaal niet, en ik nog wel eens voor off-beat series ga, vinden wij het blijkbaar heerlijk om van tv kijken Together Time te maken. Onze lijst gaat van crime naar science fiction, over-de-top drama naar harde documentaires en dan naar retro en medisch drama. Plus een splinternieuwe serie die net uit is.

Maandag: Better Call Saul The Blacklist

Ja. Okay. Op maandagavond zouden we starten met Better Call Saul… en toen kwam The Blacklist er voor in de plaats. Maar we zijn aan het einde van de seizoenen die we beschikbaar hebben, dus misschien in december dan toch …? The Blacklist is een ideale serie voor ons. Ik hoef me er niet al te veel op te concenteren, maar er zitten enorm veel plottwists in. En James Spader geniet van zijn rol als Reddington, dat straalt hij uit. Mijn gozer en ik hebben natuurlijk al redelijk veel dezelfde smaak, want zo’n klef koppel zijn we nou eenmaal. Toch denk ik dat we allebei net iets anders uit deze serie halen. Mijn gozer houdt de verhaallijnen en personages veel meer bij en herkent de twists die er aan komen. Ik geniet van de twee of drie personages die echt een ontwikkeling doormaken. Ik heb me erbij neergelegd dat ik Red nooit ga doorgronden: er zijn lagen op lagen in zijn achtergrond, nooit leugens maar halve waarheden of suggesties die hij niet bevestigd of ontkent. Dembe, zijn confidant en vriend, die van de stille achtergrond steeds meer een echte persoonlijkheid wordt en dan natuurlijk Aram, die echt een wondermooie boog heeft in het verhaal. Waar ik niks over ga verklappen.

Dinsdag: The Expanse

We zijn nog steeds bezig in The Expanse. Het verhaal wordt steeds dieper en meer sinister. Waar we eerst zagen dat het vooral mensen waren die nog steeds, ook in de verre toekomst, met elkaar in de clinch lagen, zien we nu dat een onbekende mogelijke dreiging uit de ruimte de mensen dwingt om samen te werken om te overleven. Er is echter veel wantrouwen en ook weinig bekend over de dreiging. Het is ergens een echo van wat er vandaag gebeurt: mensen vertrouwen elkaar en de informatievoorzieningen niet, ook niet als er duidelijk is dat je er alleen doorheen komt als je er samen je schouders onder zet. Het is verder een prachtige serie om te zien, als je van scifi houdt. En ik ben onder de indruk van twee acteurs die een prachtige opbouw hadden waarbij hun personages elkaar niet konden verdragen en uiteindelijk respect voor elkaar kregen. Mooi.

Woensdag: Dynasty

Ahh, Dynasty! Seizoen 4 is op Netflix en ik geniet er van. Ik geef toe, het is anders dan het origineel, maar ik vind dit net zo leuk ook al is het anders. Soms zitten er pareltjes van scenes in. Soms gaat het ook te snel: in de ene scene heeft men ruzie en de volgende scene daarop zijn de personages ineens weer vrienden. Of er wordt uit het niets een excuus aangeboden. Ja, soms zijn de personages erg 2D. En ja, soms moet Elizabeth Gillies weer zo nodig zingen. Maar ach, ze geniet van haar rol. Natuurlijk mis ik de echte Alexis: Joan Collins maakte Dynasty wat het was in de jaren 80. Wij vinden het een lekkere verstand-op-nul serie en dat is midden in de week wel nodig.

Donderdag: How to Become a Tyrant

We zijn door Explained heen. Voor de donderdag kiezen we altijd een documentaie of en documentaire serie. How to Become a Tyrant staat al een poosje op de lijst en is de komende weken onze donderdagavond serie. In deze serie wordt nagegaan hoe iemand van een democratie een onderdrukt regime kan maken. Peter Dinklage, uit Game of Thrones, doet de voice over en dat is een leuke bonus.

Vrijdag: Agents of S.H.I.E.L.D. The Wheel of Time

Seizoen 6 van Agents hebben we even stop gezet om te beginnen met de serie over een van mijn favoriete boekenseries (min of meer). The Wheel of Time is een originele serie van Prime Video en ik heb zowel hoge verwachtingen als angst dat het allemaal enorm tegenvalt. Mijn gozer is geen fan en kan er dus met een frisse blik naar kijken.

Zaterdag: Blake’s 7

Ondertussen hebben we de ‘enge aflevering’ gehad, waar ik als 10-jarige bijna nachtmerries van kreeg. Bijna: ik was een harde tante als 10-jarige. Het ging om een ruimteziekte waarbij iemand doodging, maar daarna weer tot leven kwam en de ziekte zo aan andere kon doorgeven. Zeg maar: ruimtezombies. Dat iemand doodging, daar had ik geen moeite mee als kind. Maar dat je daarna dan weer als een soort van monster tot leven kwam: eurgh. Ruimteziekte, ruimtezombies; dat is ook wel het niveau van Blake’s 7. Zo is iemand niet gewoon ‘commander’ maar ‘space commander’, en niet captain maar ‘space captain’. Zet het woordje space ervoor en het is ineens futuristisch! En toch, toch geniet ik van de serie. Heerlijk.

Zondag: House

Net als The Blacklist kijk ik House toch echt voor Hugh Laurie, heb ik besloten. De verhalen over patienten die een of andere onbekende ziekte hebben boeit me niet zo. Ik weet hoe het gaat: patient wordt ziek, het medisch team denkt eerst aan ziektee A en starten de behandeling. Dan reageert de patient slecht op de behandeling en denken ze aan ziekte B. Dan maakt Dr House wat opmerkingen over iets wat er niets mee te maken heeft en schiet hem een briljante gedachte binnen. Daarme lost hij of zijn team het op en blijkt het ziekte C te zijn. Of nee! Toch een combinatie van ziekte A en C, en B was een allergische reactie op de bloemen die de zus van de patient langsbracht!

Ik kan zo een aflevering schrijven.

Bonus tv kijken: Big Mouth

Big Mouth heeft een nieuw seizoen uit op Netflix. Deze serie gaat over pubers die door de hormonale veranderingen van de pubertijd gaan en onder andere te maken krijgen met hun hormoonmonster. Het zijn afleveringen van onder de 30 minuten en dat gaat lekker tussendoor. Ik vraag me af of dit een serie is die je met pubers of pre-pubers moet bekijken of dat het beter is dat je het afzonderlijk met elkaar kijkt. Dat hangt ook af van hoe close je bent met je pubers en of je wilt praten over zaken als masturbatie, menstruatie en seksuele geaardheid. Daarnaast hangt de serie ook geen waarde-oordeel aan bepaalde zaken. De kans is dat je je puber onbewust het idee geeft dat sommige dingen die in de serie voorkomen ‘raar’ zijn, terwijl je puber misschien net datzelfde doet of wil doen. En niks in de serie is echt super-raar.

Behalve de gymleraar, denk ik. Ik denk dat het erg raar is dat zo een onvolwassen man leraar is. Maar okay, misschien hebben de schrijvers hele vreemde ervaringen gehad met leraren. Zoals wij allemaal wel een\m rare leraar kennen. Misschien.