Woensdag en donderdag waren ook weer rustige dagen. Maar we hebben ons wel weer vermaakt. Dinsdagavond kregen we nog een berichtje van een vriend dat wat minder leuk was, maar we denken dat alles wel goed gaat komen. Verder moet ik op kerstbomenjacht en een postpakketje opsporen dat ik op ons oude adres heb laten bezorgen. Slim van mij.
Dinsdag in de avond
Ik denk dat iedereen ondertussen wel iemand kent die corona/covid heeft gehad. Dat begon bij ons met iemand die iemand kende, wiens hele familie in het begin van de pandemie ziek werd. En toen buren. En toen collega’s van ons allebei bij verschillende bedrijven. Nu is een vriend goed ziek. Ik denk dat het wel goed komt, en ik ga niet in op de omstandigheden, maar ik weet ook dat dit te maken heeft met het wel of niet sluiten van bijvoorbeeld de scholen. Maar het is altijd makkelijk om achteraf commentaar te hebben.
Woensdag verder puzzelen
In de ochtend is het zeker rustiger op de weg, maar dat was al een poosje zo. Veel mensen lijken met name de woensdag thuis te werken en dan is er dus minder verkeer. In de ochtend loop ik met Chi een rondje in de regen en het is koud. Chi heeft niet echt een dikke wintervacht, dus draagt hij een sportief jasje … in dezelfde kleur als mijn winterjas. En dat is puur toeval, echt! Mijn gozer heeft een drukke dag en daarom eten we bij uitzondering onze lunch op onze werkplek. Mijn gozer heeft nogal wat meetings en is dus voortdurend aan het praten. Het is een beetje lastig voor mij om me daarvoor af te sluiten vandaag. Ik probeer het maar met muziek en mijn koptelefoon.
‘s Avonds kijken we Dynasty en eten we een soort van bloemkoolcurry. Daarna laat ik mijn gozer aan de afwas en ga ik de deur uit voor een vergadering. Ik hoef niet ver en het is een hele kleine groep van minder dan 4 mensen. We houden natuurlijk afstand, en ik weet dat wij geen van allen van huis zijn geweest in de afgelopen dagen. Ik was er van overtuigd dat ik een halfuurtje weg zou zijn, maar dat werd anderhalf uur. En al die tijd zal mijn gozer geduldig bij de puzzel te wachten. Hij was niet veel verder gekomen.
De puzzel is een son-of-a-bitch. Duizend stukjes is op zich niet moeilijk. Maar geen enkel stuk is ‘simpel’. Er is geen raster, alles us uniek en zelfs het zoeken naar de rand-stukjes is lastig omdat sommige stukken een rechte rand hebben, maar niet aan de rand horen! Eén stuk heeft zefs geen vaste connectie met een stuk wat er naast ligt. Het past wel: maar het is geen in- en uitstukje! Dit gaat een langer duren dan drie weken. Maar als iets past en we een stuk kunnen vastleggen is dat wel een goed gevoel van voldoening.
Koude donderdag
Donderdag start met vervelende rotdingen. De kat geeft over, er is een ongelukje met het schoonmaken van de kattenbak en nog wat zaken. Het is koud en toch wil de kat het balkon op voor een frisse neus. Dus ik sta daar, met een warme trui en een sjaal, maar bij te staan. Want de kat laat ik niet alleen op het balkon. Ze heeft te veel het idee dat ze wel naar beneden kan springen. Gelukkig heeft ze na 2 minuten ook door dat het wel koud is en wil ze weer naar binnen. Dan na 2 minuten wil ze weer naar buiten en doe ik net of ik haar niet begrijp. Uiteindelijk gaat ze maar liggen op de bovenste etage van haar krabton.
Bij de lunch willen we wel iets warms en ik warm een blik ragou op. Het is zo simpel maar wel lekker met brood. En daarna maak ik rozijnenbrood uit de toaster. We experimenteren met de pure chocoladespread die we in Italië besteld hadden en … het is hemels. Het maakt dat de middag weer wat gezelliger wordt. Af en toe mag je best even iets speciaals doen. Morgen ga ik een pakketje ophalen wat niet bezorgd kon worden. Het is ook enorm druk voor de bezorgers en ik vind het niet heel erg om er even uit te gaan. Ik ga lopen en blijf uit de drukke winkels. Want ik denk wel dat het morgen druk zal zijn, zo vlak voor 5 december.