Allebei mijn grootmoeders waren erg creatief. Zo was één van mijn oma’s heel goed in borduren. Ze maakte kussens, wanddecoraties en tafelkleden. Of ten minste: ze leukte de kleden op met mooie borduursels. Met kerst kwam dan altijd het rode tafellopertje op tafel met hele kerstige bloemen en takken. Voor mij het teken dat kerst echt begonnen was. En dan natuurlijk kerstkoekjes bakken. Hoe moeilijk mooi borduren is werd mij duidelijk toen ik dacht dat een kersttafelkleed borduren vast geen groot project was.

Een jaar tijd om te borduren

Er zijn heel wat pakketten op de markt met alles wat je nodig hebt om te borduren. Ik koos een leuk pakket uit in januari. Ik dacht dat ik met 11 maanden in het vooruitzicht dat tafelkleed wel klaar zou hebben. Het patroon was al uitgetekend, er zat garen bij en ik kon dus zo aan de slag. Maar ik had er geen rekening mee gehouden dat je soms ook weer een stuk overnieuw wil doen.

Ik besloot al snel om de kleine schoonheidsfoutjes maar te accepteren. Vol moed ging ik verder en probeerde elke week even een half uurtje te borduren. En dat is niet genoeg, ontdekte ik. Eigenlijk zou je elke dag een kwartiertje of zo vrij moeten maken om even te frutselen met draadjes. Dan krijg je het ook beter in je vingers en maak je minder fouten. Maar de realiteit is dat ik daar geen tijd voor heb. Of geen tijd voor wil maken.

Kersttafelkleed nummer 1 is af

Het is me gelukt om mijn eerste kerstkleed in ieder geval wel net voor een kerst af te maken. Het stond hartstikke leuk op tafel. Iedereen kreeg de preek van mij dat ze er niet op mochten knoeien en dat is ook wel gelukt. Zo mooi als het kleed van mijn oma is het niet, maar ik vind het wel fijn dat ik het zelf gemaakt heb. Een soort van voldoening.

Het is best fijn om gewoon de instructies te volgen om zo’n kleed te borduren. Maar je kunt natuurlijk je eigen creativiteit er in kwijt. Ik heb soms andere kleuren gebruikt, gewoon om af te wijken en het idee te hebben dat ik een meer uniek kleedje maak. Onzin, natuurlijk, want het feit alleen al dat mijn foutjes in de steken zitten, maken dat dit een uniek tafelkleed is.

Het tweede pakket

Ik besloot om nog twee pakketten te bestellen. Ik ben zo overmoedig. Het tweede kleed is rood, zoals mijn oma’s tafelkleed. De stof is ook wat stugger. En het patroon is wat speelser. Het rood van de stof steekt mooi af tegen het wit/goud/zilver van het borduurgaren. Als ik zo doorga heb ik meer tafellopers dan tafels. Maar gezien we nog wel eens knoeien en het wassen van deze tafelkleden heel voorzichtig moet, is het vast geen overbodige luxe.

Als ik echt heel goed in borduren was, dan zou ik dit soort kleden ook kado geven. Maar zo ver ben ik niet. Mijn oma’s hadden allebei misschien meer tijd. Tussen het huishouden door konden zij misschien vaker even een borduurwerkje oppakken en daarme toch aangeven dat ze even nuttig bezig waren. Als ik nu een borduurwerk oppak, dan voelt het alsof ik andere dingen laat liggen. Zoals werk, het huishouden of opruimen.

Een kersttafelkleed borduren: lange adem

Je moet gewoon een lange adem hebben om een kerstkleed te borduren. Er gaat veel tijd in zitten en je gebruikt het maar een paar dagen per jaar. Maar je hebt wel iets unieks. Ik wilde wel dat ik zo ver was dat ik dit een beetje op de automatische piloot kon doen. Bijvoorbeeld als je een tv serie kijkt of zo. Maar ik moet me er nog steeds erg op concentreren en dan gaat het langzamer.

Hopelijk heb ik dit nieuwe kleed voor deze kerst af, en anders voor kerst 2023. Een kersttafelkleed borduren is op deze manier ook een onderdeel van mijn eigen kersttradities geworden.