Het valt me nog steeds erg mee. Misschien is het makkelijker als de avonden donker zijn en de dagen kort. Maar ik heb nog niet het gevoel veel te missen met de avondlockdown. De afgelopen dagen hebben we fijn de kerstsfeer in huis gehaald (IK heb de kerstsfeer in huis gehaald …). Het is echt al wel een beetje gezellig en ik kijk vooruit naar de kerstdagen.

Vrijdag: laatste werkdag van de week

Vrijdagochtend begint alweer met Animal Crossing op de Switch en een fijn doordeweeks ontbijt. Ik ben vrij vast met mijn ontbijt: knackebrod met sellerysalade aangevuld met wat tomaatjes en als ik zin heb een gekookt ei. Daarom ben ik ook zo blij met ontbijt rond kerst of pasen of mijn verjaardag. Dan maak ik er ook echt iets bijzonders van. Maar vandaag eerst even kerst. De boom wordt vandaag bezorgd en de kerstkippen voor in de vriezer. Als de kerstbom er is ben ik eerst niet zeker of ik er wel blij mee ben. Maar als ik alle takken netjes uitgewaaierd heb, ziet het er vanaf een afstandke al heel mooi uit. Eerst even uit laten zakken en later in de middag gaan de lichtjes, de slingers en de ballen er in.

De kerstballen zijn nog van mijn ouders en zoals het hoort met kerst, word ik er een beetje nostalgisch van. Natuurlijk zet ik een fijne, beetje foute, kerst cd aan en ben ruim een uur zoet met het decoreren. Ik heb toch het idee dat ik nog spullen mis … Gelukkig kan ik in de avond ontspannen met een nieuwe aflevering van Wheel of Time.

Zaterdag: kerstspullen uitzoeken

Ja hoor! Er stond nog een doos in de berging. Zaterdagochtend besteed ik aan het uitzoeken van de spullen die we hebben. We hebben nu 3 identieke kerstboompieken. Mijn moeder had dezelfde gekocht die wij hadden en dan gelijk twee. Want toen had zij twee kleine kerstboompjes staan. Ik vind nu ook onze wat oudere slingers met lichtjes er in en deze hang ik op in ons thuiskantoor. Ik wil eigenlijk twee ornamenten weggooien, maar tot mijn verbazing springt mijn gozer ertussen en zegt dat die ornamenten echt niet weg mogen. Hij hangt ze op voor het raam in het kantoor. Het zijn twee oude, beschadigde kerstharten. Onze eerste gezamelijke kerstversierin aankoop. Ik ben niet de enige die nostalgisch is. En sentimenteel.

In de middag maak ik een fijne wandeling met Chi, voor we gaan sporten. Het sporten gaat voor ons door. We trainen in een grote studio, met een trainer. Er zijn geen andere sporters aanwezig. Ik weet niet of ik naar een sportschool zou gaan met meerdere mensen. Dan denk ik dat ik liever thuis zou trainen. Maar onze trainer heeft weer leuke en slopende dingen bedacht. Ik denk alleen maar aan de pizza die we vanavond gaan eten.

Zondag: spelletjesmiddag en de puzzel

Zondagochtend is het natuurlijk overgebleven pizza voor ontbijt en zoals wel vaker vergeet ik dat. Dus er liggen al knackebrodjes op mijn bord als ik de koelkast opentrek en de pizza zie. Geen probleem: ik doe de knackebrodjes gewoon terug. Mijn gozer moet nog laatste voorbereidingen doen voor ons D&D groepje van vanmiddag. Dit gaat weer via Zoom, wat prima gaat.

Wat deze week echt stil heeft gelegen, omdat mijn gozer voortdurend bezig was met de voorbereidingen, is de puzzel. Na vandaag hebben we daar wel weer tijd voor en ik hoop dat we in de komende dagen een heel eind komen. En dat we het ook leuk gaan vinden, want het voelt nog steeds een beetje frustrerend dat we één stukje in de rand niet kunnen vinden. Het kan kwijt zijn; het kan ook een verborgen-rand stukje zijn. Ik wil gewoon een complete puzzel.

Het enige dat ons deze week er aan herinnerde dat we in een lockdown zaten is dat we geen kaartjes hebben voor de nieuwe Spider-Man film. Ik heb er nog niet zo’n behoefte aan om met veel mensen in een zaal te zitten. Dat hadden we normaal gesproken wel al gedaan. Want ik mis de bioscoop wel een beetje. Maar niet met het idee dat ik wat mis.