Dit zou de laatste Lockdown Light zijn. Maar zoals we ondertussen weten, gaan we nu over op een harde lockdown. Ik zal mijn plaatje aanpassen en de titels zullen de komende weken ook het woordje ‘light’ gaan missen. Hopelijk is dat vrijdag 14 januari mijn laatste diary post! Maar wat hebben we nog kunnen doen voor alles weer dicht ging?

Donderdag en vrijdag: Flammkuchen & Fantasy Friday!

Donderdagavond maakte we het ons alweer makkelijk, met een salade en een aflevering van Tyrants. Vrijdag begin ik fijn met het werken aan een project: een website waar ik al mee bezig was. Ik krijg spontaan ideeën voor mijn eigen websites. Dat zal ongetwijfeld in de komende weken worden doorgevoerd op Tuxedo Cat. Ik maak ook weer wat illustraties, voor de kerstkaarten.

Omdaat we familie hebben in Engeland, hou ik altijd een oog op het nieuws uit Engeland. Ik zie daar dat de omikron variant steeds meer wordt genoemd en dat de boosterprikken daar sneller gaan dan in Nederland, maar nog niet snel genoeg. Gelukkig heeft een ouder familielid al een booster gehad, maar ik maak me zorgen om het familielid dat vanwege allergie geen vaccinatie kan krijgen. Zij wil wel, maar leeft nu dus al 2 jaar ‘shielded’, zoals ze dat noemen.

In de avond eten we weer flammkuchen – Flammkuchen Friday! En omdat we tijdens de lunch gekeken hebben naar Wheel of Time, kijken we ‘s avonds naar The Witcher. Fantasy Friday! Gelukkig ligt de kater lekker te slapen, maar hij heeft deze dagen twee standen: slapen en gillen om eten. Na het eten en opruimen werken we weer verder aan de puzzel en we hebben nu het idee dat we er wel een stuk verder mee komen. Hij blijft moeilijk.

Zaterdag: nieuwsberichten druppelen door

De zaterdagochtend worden we bijtijds wakker (ook dankzij de kat …) en doen we snel boodschappen. Er verschijnen al berichten over de mogelijke lockdown en bij sommige winkels zien we een rij voor de deur staan. Het is verder nog niet echt erg druk. Dat is pas later op de dag. We halen onze favoriete yogurt. Ik weet dat we allerlei lekkers in onze Xmas Box hebben, en toch kijk ik bij elke kersttraktatie of we dat toch niet moeten meenemen. Ik weersta alles.

Onze trainer meldt ons al dat we de laatste klanten zullen zijn vandaag, voor de lockdown. Balen, want het ging net weer zo lekker. Dan maar weer plannen maken voor thuis trainen. Ik stel na de persconferentie nog wel half-grappend voor dat we ook buiten kunnen trainen. Dat zou mogen. Maar ik weet niet of dat een oplossing is als het straks echt kouder wordt. In de avond lekker pizza en Blake’s 7 en die puzzel gaat als een trein!

Het komt weer bij me binnen dat mijn vader vorig jaar net na de lockdown in een verzorgingshuis ging. Hij moest daar toen in quarantaine. Ik kan me zo voorstellen dat dit soort scenarios nu ook weer spelen bij mensen. En als ik dan mensen hoor zeggen ‘we gaan allemaal dood, dus …’, ‘de dood hoort bij het leven …’ en ‘we moeten maar leren leven met corona’; en dat allemaal zeggen zodat ze zelf geen rekening met andere hoeven te houden, dan wordt ik toch weer een beetje verdrietig. Want dat voel ik wel: verdriet dat niet iedereen die noodzaak voelt of kan volhouden voor een ander. Dus ook niet voor iemand die geen corona heeft, maar bijvoorbeeld wacht op een hartoperatie. Want ach, die ‘mensen met hartproblemen gaan toch wel snel dood’. Waarom zou men daar zijn glaasje wijn en shotjes met vrienden voor moeten missen? Of de zoveelste shopping trip om de volle kledingkast nog voller te krijgen?

Zondag: beetje katergevoel, hé

Zondag. Het zou de laatste lockdown light diary zijn. En misschien is dat het ook wel. Want we zitten nu in en harde lockdown. Wat nu. Ook mijn bescheiden plannen liggen aan diggelen. Maar ik herpak me we. Ik hoef voor de kerst en oud en nieuw geen dingen aan te passen. Maar volgend jaar in januari hadden we wel iets groters gepland. Ergens heen gaan, iets vieren, misschien wel met meer dan 8 gasten – want het is iets groots. Normaal zou dat gevierd worden op een leuke locatie. Met meer dan 30, 40, 75 gasten! Ik kan me niet meer voorstellen zoveel mensen uit te nodigen, joh.

En hoewel ik me natuurlijk zorgen maak om de kwetsbare groep die direct of indirect door de gezondheidscrisis wordt bedreigd, snap ik ook goed dat een lockdown voor kinderen en pubers of werkende ouders ook niet fijn is. Maar die paar weken een opoffering doen zodat meerdere kwetsbare groepen gezonde levensjaren behouden … Daar kan ik wel achter staan. Ik duim gewoon dat dit de laatste oprisping is en dat we na omikron een zachtere variant krijgen waar we gewoon tegen bestand zijn.

Ik kijk maar weer een rustige volg met een kerstdiner. Gewoon, om even mijn gedachten te verzetten.