Afscheid van de rode kater


De rode kater is niet meer. Een paar dagen geleden hebben we afscheid van hem moeten nemen, zoals eigenlijk altijd met een kat. Het is ook niet de bedoeling dat zij ons overleven. Wij zijn altijd degenen die afscheid nemen van hen. Zolang ze leven verzorg je ze zo goed als je kan. En als het einde dan daar is, en altijd te vroeg, dan geef je ze ook een zo zacht mogelijk einde.

Katten worden niet zo oud

De huiskat wordt gemiddeld veertien jaar oud. Ik weet niet hoe dat gemiddelde tot stand komt, maar onze huisdieren werden wel vaker veel ouder dan het gemiddelde. Mijn vorige zwarte kater werd wel 23 jaar. De rode kater is negentien jaar geworden. Vermoedelijk, want zijn exacte leeftijd was niet bekend. Hij werd door het asiel als 6-jarige aan ons meegegeven. De kans dat hij iets ouder was is groot. Negentien jaar is een mooie leeftijd, met een redelijk goede gezondheid erbij.

Ja, hij was wel al zijn tanden kwijt op één hoektand na. Dat was het gevolg van zijn eerste 6 jaar, bij een eigenaar wiens hart groter was dan de mogelijkheden. De kater woonde met meer dan 30 katten in een gewoon huisje. Ik kan me niet voorstellen dat hij veel aandacht kreeg of verzorging. Twee katten verzorgen is al een hele klus, laat staan als het er meer dan 20 zijn. De kater eistte daarom misschien extra veel aandacht van mij. Als ik tv keek, zat hij naast me. Als ik aan de computer zat, zat hij vaak op schoot. Als ik ging slapen, dan wurmde hij net zolang tot hij onder het dekbed tegen mij aan lag. Ik gaf hem die aandacht graag.

Veeleisende kater

Hij verwachtte en eistte zijn zin te krijgen. Had hij om 5 uur in de ochtend honger? Dan jengelde hij net zolang tot ik eten neerzette. Men zei dan wel: “niet doen, je went het hem aan”. Maar het was of toegeven óf na vijf uur wakker gehouden worden. Hoe zet je een kat op snooze-stand? Niet.

Kat en hond slapen op de bank

Naast zijn veeleisendheid, gaf hij ook veel terug, hoor. De avonden dat hij op schoot kroop koester ik. Hij was het perfecte warme kussen en zijn spin-motor stond altijd aan. Ik ken geen kat die zo hard spinde als mijn rode kater! Hij had ook een rare gewoonte, waarschijnlijk omdat hij tussen zoveel katten was opgegroeid. De kater vond het fijn om ons te ‘wassen’. Hij ging dan achter ons op de bankleuning zitten en begon eerst zichzelf te wassen. En dan likte hij al gauw een pluk van ons haar mee. Niet altijd even prettig. Maar wel heel lief.

Het is anders

Al die kleine dingen die zo heel erg ‘zijn’ ding waren zijn nu over en weg. Geen knuffelsessies meer, geen gebroken glazen meer omdat hij zo onhandig op tafel sprong en een voorraad gelei-sticks die onze prinsessenpoes niet lekker vindt. De chihuahua mist hem een beetje, de prinses iets minder. Ze hoeft haar etensbak niet meer te verdedigen tegen de nieuwsgierigheid van de rode kater.

Het is stil in huis. Geen gemiauw om 5 uur in de ochtend. Ik mis mijn knuffelkater. Maar ik heb de herinneringen die mij altijd bij zullen blijven. Ik wist wie hij was en dat er nooit een tweede zal zijn zoals hij. Maar bij elke rode kat of kater die ik zie zal ik toch altijd eerst aan hem denken. Mijn onhandige, lieve, ietwat simpele rode kater die altijd in mijn hart blijft voortleven. Dag lieverd.

Naschrift: We hebben nu nog steeds geen internet en het is al bijna twee weken zo. Dit artikel heb ik met pijn en moeite gereed gekregen via een trage mobiele hotspot. Hopelijk kan ik vanaf vrijdag weer normaal artikelen plaatsen!


7 reacties op “Afscheid van de rode kater”

  1. Ik lees het wat laat, maar ik begrijp het volkomen. Ook ik heb mijn lieve Linzy in hebben moeten laten slapen 30 12 21. Sinds juni 2022 nu.ook een tuxedo poes na 11 jaar moest ze het asiel in zo zielig. Nu is ze bij mij en ik hoop dat ik haar nog een fijne oude dag kan geven. Ze heeft een Friese naam Fokke. Een lieve schat.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *