En dan heb je een positieve Covid-uitslag. Dat komt natuurlijk nooit gelegen, maar ik had me zo’n produktieve week voorgesteld! Dat loopt even anders als je niet aan je eigen pc op je eigen werkplek zit. Ik zit nu voor de tweede dag op de slaapkamer met mijn nieuwe laptop. En ik geef toe: ik heb ontzettend veel tv gekeken. Ik praat je even bij.
Zondagavond: toch positief?
Het woordje positief kan soms een negatieve smaak hebben. Zonder al te veel klachten – kriebel in keel en een loopneus als ik buiten was geweest – deden we allebei toch een zelftest. En ik was zo verbaasd dat daar dat tweede streepje stond. Maar toch een afspraak gemaakt, want deze thuistest was duidelijk niet in orde. Natuurlijk was ik niet besmet. Helaas kwam de in avond toch de bevestiging. Mijn gozer is negatief, trouwens. Op dat moment ben ik meteen echt in islotatie gegaan, om te voorkomen (of uit te stellen) dat mijn gozer ook besmet zou raken.
En eerlijk, zondag dacht ik nog: fijn, gewoon vijf daagjes uitrusten en een beetje rommelen. Mijn nieuwe werk-laptop kwam er aan en dan kon ik dat rustig inregelen. Ik kon films kijken. Lekker op bed liggen. Geen gesnurk, geen hond uitlaten. Best chill, toch? Nou, maandagochtend om 9 uur kroop ik al tegen de muren op van verveling. Hoe kom ik de komende dagen door? En hoe triviaal is dat, als je het nieuws leest en contact houdt met mensen die mogelijk de schuilkelders in moeten?
Film, tv, boek: het helpt
Mijn stapeltje boeken ligt naast mijn bed. Ik ben net begonnen in een nieuwe serie van 5 boeken, dus ik zou per dag een boek uit kunnen lezen. Daarnaast heb ik een tv en een tablet tot mijn beschikking. Op de tablet kijk ik de korte series: Kim’s Convenience is een serie die ik alleen kijk en dat is prima voor de tablet. De tv is dan weer fijner voor films. En ik wilde toch de Matrix Trilogy weer eens kijken en dat kan ik nu ook weer afvinken.
Kim’s Convenience is echt een fijne serie. Niet te moeilijk, simpele probleempjes en precies de juiste zachte humor waar je in wegzakt. De familie Kim woont in Canada en vader en moeder runnen een klein buurtsupertje. Dochter studeert fotografie, zoon is een beetje uit de gratie gevallen omdat hij wat domme dingen heeft gedaan. Maar iedereen probeert er toch wat van te maken. Dochter Janet voelt zich wat miskent omdat haar studie artistiek is en haar broer Jung altijd het oogappeltje was. Jung probeert zonder diploma toch aan het werk te gaan en dat lukt. Hij ontdekt dat hij toch wel potentie heeft. Appa (vader) is ondanks dat hij wat ouderwetse ideeën heeft toch heel sociaal onder zijn wat botte gedrag. En Umma (moeder) is een zorgzame moeder, die zich misschien net iets te veel bemoeit met zaken die ze beter met rust kan laten.
Nostalgie: Muppet Show
Nu heb ik ook ontdekt dat oude afleveringen van de Muppet show te zien zijn. En dus heb ik er ook een paar gekeken. Als kind keek ik er graag naar. Het was om 7 uur in de avond, mijn bedtijd was half acht. Ik rekte alles uit. In sommige series kwamen Waldorf en Stattler nog even aan het woord na de aftiteling. En ik bleef dus ook strak voor de tv zitten tot de hele aftiteling was afgelopen. Ik denk dat ik daar mijn voorkeur voor het kijken van de aftiteling aan heb overgehouden. Er is iets fijns aan even blijven zitten na de aflevering gekeken te hebben.
De Muppet Show is nog steeds leuk. Als kind kende ik die Amerikaanse sterren die meededen ook niet. En herken ik er dus wel veel. Het maakt niet uit: alle sterren zetten hun beste beentje voor en het blijft vermakelijk. Net zoals Kim’s Convenience is het niet ingewikkeld en het is zachte humor. Meer bedoeld om je laten weg te dromen en minder om je hard te laten nadenken of te confronteren met de werkelijkheid. Precies goed dus voor dit moment.
Vijf dagen is best lang
Ik heb nu mijn werk-laptop, dus ik kan gewoon aan het werk. Min of meer. Werken aan mijn grote pc is toch een stuk fijner. Een groter scherm, muis en keyboard, mijn tekentablet: het geeft me net wat meer opties. Ik moet hier nog redelijk veel op installeren voor mijn werkzaamheden en die programma’s zijn al geinstalleerd op mijn pc. Een blogpost typen gaat prima; een leuke foto bewerken kan ik nog niet op de laptop. Daar vind ik wel wat op.
Verder mag ik niet naar buiten. Ook mijn vaste rondjes met de hond zijn komen te vervallen. Ik mis dat. Gisteren was het prachtig weer en een wandelingetje zou zo fijn geweest zijn! Ik loop nu maar rondjes in de slaapkamer. Kniebuigingen, rekken en strekken, om toch maar een beetje in beweging te blijven. Bij telefoontjes sta of loop ik. Echt de hele dag op bed zitten of liggen, dat kan ik dus niet meer. Mijn 16-jarige zelf is stikjaloers. Zij had zo’n week geweldig gevonden.
Maar hier zijn we dus: geen klachten anders dan een wat droge keel en zelfs dat ligt misschien meer aan dat ik gewoon iets meer moet drinken. Geen gehoest, geen problemen met ademen (zeker niet met de 40+ kniebuigingen die ik doe). Ik wens dat dit de toekomst is van Covid: bijna geen klachten en geen kans om iemand te besmetten met een potentieel gevaarlijke ziekte. Ik ga aan de slag met het schrijven van de blogposts voor de komende week.
4 reacties op “Wat kijk ik in isolatie?”
He vervelend, maar fijn dat je geen klachten hebt! Beterschap.
Dank je! Ik heb gewoon erg veel geluk. En ik denk ook dat de vaccinaties wel meehelpen.
In dit geval is positief inderdaad wat minder fijn! Hopelijk ben je snel weer helemaal opgeknapt.
Dank je, maar ik voelde me echt niet ziek 🙂 Dan is zo’n positieve test gewoon erg raar, want ik weet dat ik iemand kan besmetten die er wel ziek van wordt, maar ik voel me normaal!