Is het echt 15 jaar geleden dat we voor het eerst Midden-Aarde binnenstapte om online LotRo te spelen? Ja. Dat moet wel, want het spel bestaat 15 jaar. De films waren toen al een paar jaar uit en mijn gozer had net besloten in Nederland te blijven. En 15 jaar lijkt wel een mensenleven. Hoewel we niet meer fanatiek veel spelen heeft LotRo wel een warm plaatsje in ons hart. Het is bijzonder om vanaf het begin bij een online game betrokken te zijn geweest, net zoals bij Guild Wars 2. Beide spellen zijn fijn, maar LotrO was en is nog steeds een mooi spel. Ook als je geen fan bent van In de Ban van de Ring.
VIP membership
We hadden twee dozen met de trial van LotrO gescoord. Net als andere online spellen had je daarna de mogelijkheid om maandelijks abonnementskosten te betalen om het te kunnen spelen. Maar in die eerste dozen zat ook een bijzondere aanbieding: een éénmalig bedrag om VIP te worden en voor het leven lang een membership te kopen. Het was voor ons destijds een heel groot bedrag. Maar mijn gozer rekende voor: dit was iets wat ons lang zou kunnen boeien. We zouden zeker een jaar spelen. Als we een jaar zouden spelen, dan hadden we de kosten er al uit. Het was dus echt een goede aanbieding.
Twaalf maanden leek een lange tijd en ik wist niet zeker of we na een jaar nog zouden spelen. Maar in de twee weken dat we gratis speelden, zagen we al zoveel dingen voorbij komen die interessant leken, dat ik het met mijn gozer eens was. een jaar zouden we er zeker uithalen. Op dat moment waren al snel de eerste zes levels gratis te spelen. Daardoor was er een grote aanloop van spelers. De aanwezigheid van andere spelers is wel belangrijk, omdat je voor bepaalde quests meerdere spelers nodig hebt. Het was een bijzondere ervaring om voor het eerst met anderen een groep orcs te verslaan. En dat gevoel van community is er echt nog steeds. Het is de meest fijne groep spelers die ik ooit in een online spel ben tegengekomen. Ons VIP membership heeft zich meer dan 15x terugbetaald.
Nog steeds nieuwe spelers
In de loop van de tijd werd het spel wel steeds makkelijker en toegankelijker voor nieuwe spelers. Dat is niet erg, want daardoor bleef de aanwas van nieuwe spelers gegarandeerd. Er kwamen ook steeds meer gratis opties bij voor mensen die geen membership of abonnement konden of wilden betalen. De wereld bleef daardoor levendig. Maar er waren ook steeds meer spelers die het spel alleen wilden doorspelen: solo. Dat is mogelijk, omdat het makkelijker is. Voor de spelers die al een poos meespelen is er de optie om de moeilijkheidsgraad te verhogen. Wij hebben bijvoorbeeld ons leveling up uitgeschakeld, zodat we aan bepaalde quests nog echt een uitdaging hebben. We zijn nog lang niet door alle content heen en ik zie dat ook niet snel gebeuren. Nieuwe spelers, jonger vaak, hebben blijkbaar meer tijd om snel en makkelijk door de uitdagingen te gaan.
De wereld van LoTro is opgedeeld in regio’s. Je hebt de Shire met de hobbits, de ijzige bergen met de dwergen en de na-zomer wereld van de elven. Alle start-regio’s zijn heel thematisch en vrij eenvoudig. Zo rol je ongemerkt de wereld in en leer je het spel spelen. Dat is niet moeilijk: je kiest een ras, een klasse en dan ga je aan de slag. Mijn hoofd-character is een Hunter, een ‘female man’ zoals het eerst heette (ja. Echt. Vrouwelijke man.). Met pijl en boog schiet ik vanaf een afstandje op orcs, wargs en MOOSE! Dit is prettig, omdat ik in het begin echt erg onhandig was in close combat. Er gebeurde dan te veel, waardoor ik geen overzicht had. Laat mij dan maar vanaf een afstand een pijl schieten.
MOOSE!?
Na 15 jaar spelen heb je aardig wat herinneringen overgehouden aan het spel. Zo gingen we voor het eerst naar een koude regio, toen het nog gevaarlijk was om daar zonder warme kleding naar toe te gaan. Geen probleem zolang we in beweging waren, maar na een minuut of vijf kreeg je character dan wel last van de kou. Dat is nu uit het spel verwijderd, maar het was echt wel spannend of we snel genoeg een warm dorpje zouden bereiken. Of dat we eindelijk voor ons paardenrijbewijs konden gaan, toen we het juiste level hadden bereikt. Pas na succesvol een ronde te hebben afgelegd op de trainingsbaan kregen we een paard. Het heeft mij 6 rondes gekost. Nu krijg je bijna een paard als je nog maar net begonnen bent. Dat moet ook wel: er zijn paarden(skins) te koop in de online store. En daar moet LotrO natuurlijk het geld verdienen om online te blijven.
Mijn meest favoriete herinnering is aan de elanden (moose). Eén eland (moose) of meer elanden (… moose, het meervoud is hetzelfde). We waren in een sneeuwregio en moesten regelmatig van oost naar west door dezelfde vallei rennen. Sommige quests vroegen ons om de elanden uit te schakelen, en soms vielen de elanden uit zichzelf aan als je te dicht bij kwam. We schreeuwden elkaar regelmatig toe “MOOSE!” als we er eentje zagen. Soms was dat ‘moose out of fucking nowhere’, soms was dat de grote ‘moosias’, en soms als het er meer dan twee waren ‘mooses’. Of ‘meese’, omdat het meervoud van ‘goose’ ‘geese’ is. En moose en goose rijmen toch? Engels is een rare taal.
Ik kan alleen maar tot de conclusie komen dat 15 jaar LotRo ons echt nog steeds veel brengt. Nu hebben we een in-game corgi hondje! En we zijn nog steeds maar bij boek 4! Misschien dat een ander denkt dat we dan niet genoeg gespeeld hebben, maar ik vind het minder belangrijk dat we alle content gedaan hebben. En belangrijker is dat ik van het spel geniet samen met mijn gozer.