Daar ben ik weer! Even een paar dagen mijn blog met rust gelaten, maar het is nu alweer tijd voor wat we de afgelopen maand op tv gezien hebben. Ik ben een beetje door ‘mijn’ series heen: Snowpiercer is klaar, Human Resources en ook van Picard hebben we de laatste aflevering gezien – met verrasssing voor ons, want iemand heeft zich behoorlijk stil gehouden over een klein rolletje in de serie’s finale! Maar er is nu een ‘nieuwe’ serie op onze lijst die volkomen afwijkt van wat we normaal zien. Inderdaad: geen science fiction!
Drama op tv
Poldark, Disney+ (50 min). Ik ben oud genoeg om de oorspronkelijke serie Poldark gezien te hebben … in de herhaling. De serie speelt in Cornwall, aan de kust. De familie Poldark heeft kopermijnen en haalde daar hun vermogen uit. Maar de prijs van koper daalt, terwijl er tegelijk ook minder uit de mijnen wordt gehaald. Ross Poldark komt terug uit de oorlog in Amerika en neemt het landgoed van zijn vader over. Zijn liefje is ondertussen met zijn neef getrouwd. Kan hij zijn leven en de mijn weer op orde krijgen? Of liggen er vijanden op de loer. … Natuurlijk liggen er vijanden op de loer! Anders zou er geen verhaal zijn!
Boston Legal, dvd (45 min). We zijn aan het laatste seizoen van deze advocaten-serie. Het is een enorme janboel op het kantoor van Crane, Poole & Schmidt. Schmidt haalt daarom een nieuwe ‘baas’ binnen, die orde op zaken gaat stellen. Het leuke van deze serie vind ik nog steeds dat er naast humor en onwaarschijnlijkheden ook ruimte is voor discussie over maatschappelijke vraagstukken.
Better Call Saul, Netflix (50 min). Het tweede seizoen is voor ons aangebroken. En het is nog steeds een goede serie. Elke shot is subliem en helpt mee om het verhaal te onderstrepen. Een fijne serie, ook over een advocaat, waar je als kijker serieus genomen wordt en lekker kan meedenken. De band tussen de broers Jimmy en Chuck heeft nu toch wel wat deuken opgelopen, aan Jimmy’s kant. En ondanks dat Jimmy een prima advocaat is, lonkt nu ook de andere kant van de wet. Criminelen bijstaan kan ook heel lucratief en spannend zijn.
Super-mutant en anime
Legion, Disney+ (50 min). Fun fact: we hebben de pilot van deze serie drie keer gezen voor we de serie konden bekijken. Iedere keer begonnen we er aan en dan kwam er iets tussen waardoor we de tweede aflevering misten. Dat is het nadeel van streamen: soms wordt een serie gewoon verwijderd. Maar nu het op Disney is hebben we de kans gegrepen om de serie eindelijk te kijken. Het is een verwarrend geheel, geef ik toe. Er is ontzettend veel onduidelijk en het verhaal wordt erg langzaam uit de doeken gedaan. Voordat we begrijpen dat de hoofdpersoon een mutant is (a lá X-Men) zijn we zeker in aflevering 2. Nou weten wij wel wie Legion is … Maar het blijft traag en herhalend. Ik hoop wel dat het een beetje bijtrekt in de komende afleveringen. De pilot was overigens heel goed!
Komi Can’t Communicate, Netflix (20 min). In onze thuis-lunchpauze kijken we graag een korte serie. Komi kan er nét in. De tekenfilmserie speelt zich af op een Japanse middelbare school en de hoofdpersoon is een meisje dat ontzettend verlegen is en niet ‘kan’ praten. Ze wil wel heel graag vrienden maken en krijgt hulp van klasgenootjes. Zoals te verwachten is het enorm over de top en dat vind ik zelf dan wel erg leuk.
Ultraman, Netflix (20 min). Ultraman is een anime van een compleet ander formaat en eerlijk gezegd: ik denk dat we het na drie afleveringen wel hebben opgegeven. Er is een dunne lijn tussen artistieke vrijheid bij het vertellen van een verhaal en gigantische plot-holes die het verhaal onderuit halen. Ultraman is erg eentonig en de personages zijn niet innemend. Jammer. Dan kijk ik liever weer eens Voltron.
So cute!
Old Enough!, Netflix, (10-20 min). Het rondje Japanse series rond ik af met deze vreemde eend. In Old Enough worden peuters onder de 3 er alleen op uit gestuurd om een boodschap te doen. Soms moeten ze iets kopen, of iets afgeven maar altijd alleen en zonder een volwassene erbij. Ze worden ‘ongezien’ gevolgd door een klein leger aan cameramensen. Aan de ene kant denk ik dat ik volkomen begrijp dat je een klein kind best om een boodschap kan sturen, maar aan de andere kant denk ik dat een groot aantal (jonge) ouders met afgrijzen kijken naar het grut wat moet oversteken, de bus moet pakken of vreemden aanspreekt om de weg te vragen. Ik ben niet zo moeilijk en ik vind het best schattig.