Ik kijk af en toe nog wel eens wat er te zien is op de reguliere zenders: appointment TV, zoals mijn gozer zegt. En ik zeg toch eerlijk dat ik dat tenenkrommend slecht begin te vinden. Tuurlijk was het vroeger juist heel spannend, dat ik maar een week van te voren wist of er een leuke film te zien zou zijn in het weekend. Vaak keek ik dan ook wel een film die ik minder vond, juist omdat er echt niks anders was. Tot de videorecorder er was! Daarna was het voor mij gedaan met ‘appointment TV’ en keek ik gewoon fijn wat en wanneer ik wilde. Nu is er juist een overvloed aan keuze uit films op streaming services. Maar ik pik er toch vaak de leukste films uit.
Filmlengte
Kimmy vs The Reverend (Unbreakable Kimmy Schmidt), 1u20m, Netflix. De laatste aflevering van Kimmy is feature length: de lengte van een film. En het is interactief. Het helpt als je de serie gezien hebt, maar dan heb je ook een hele mooie afsluiting van de serie. Het is niet echt losgeslagen met interactieve tv, maar deze aflevering is echt wel leuk gedaan. Je maakt als kijker keuzes en die leidden tot een andere afloop. Omdat we de serie weer eens helemaal gezien hebben, sluiten we dat deze maand af met deze ‘film’.
The Bubble, 2u6m, Netflix. Hm. Ik had er misschien te hoge verwachtingen van, gezien de cast. Maar ik heb deze film niet helemaal gekeken. Misschien is deze film beter geschikt als je in een melige (of dronken) bui bent. Het verhaal haakt in op de lockdowns, waarbij een filmproductie de crew ‘opsluit’ in een landgoed om zo veilig mogelijk de film te kunnen maken. Ze mogen geen contact hebben met de buitenwereld en dat valt sommige acteurs moeilijk. Zal ik deze film ooit volledig zien? … eh.
Documentaire op filmlengte
The Mystery of Marilyn Monroe, 1u41m, Netflix. Alles is gezegd over het leven de de dood van misschien wel de grootste filmster ooit. Maar er zijn ook veel mensen uit haar omgeving die hun mond nooit opendeden. Uit respect voor haar, of omdat ze echt iets te verbergen hadden, geen idee. Marilyn was natuurlijk ook erg tragisch en ontdekte als een van de eerste de koude schaduwkant van wereldroem. De journalist die deze documentaire samenstelde met zijn telefooninterviews geeft toch weer een glimps van het mysterie. Best een aanrader, ook al had het misschien iets korter gekunt.
Respect, 145m, Prime Video. Okay, geen documentaire, maar wel de biopic over Aretha Franklin. (Met ook Tituss Burgess uit Kimmy Schmidt!) Ik kijk naar deze film uit, maar daar moeten we wel even een avond goed voor gaan zitten met bijna 2 en een half uur. Ik verwacht natuurlijk veel muziek en Aretha Franklin is wel een van mijn favorieten, dus ik ben wel kritisch. Maar met Jennifer Hudson in de hoofdrol zal dat wel goedkomen.
Klassiekers
Gattaca, 102m, Prime Video. Deze film is uit 1997 en gaat over een toekomst waar iedereen geobsedeerd is door lichamelijk perfectie en gezondheid. Heb je een gebrekje, dan val je buiten de boot. Zo ook Vincent, die graag mee wil doen aan een ruimtevlucht, maar vanwege zijn genetische inferieuriteit daar niet aan mee mag doen. Hij krijgt het toch voor elkaar door de identiteit over te nemen van een superieur mens. Ja, het is zo eng als het klinkt. En elke keer blijkt dat dit verhaal nog steeds relevant is.
G.I. Jane, 2u6m, Disney+. Om nog even een misschien misplaatste grap in perspectief te plaatsen: G.I. Jane gaat over een jonge vrouw (Demi More met een geschoren hoofd) die een plekje probeert te bemachtuigen bij de Navy Seals. Alles en iedereen werkt haar tegen, maar ze zet door en is kick-ass. Deze film is ook uit 1997, trouwens. Gek om dat nu al klassiekers te noemen, maar het is zo. In 1980 keek ik klassiekers uit de jaren ’50, dus het klopt wel.