Net toen ik in DuoLingo dacht dat ik wel weer een streak van 30 dagen zou maken, liep ik onverwacht vast. Even geen tijd meer, maar ik kon ook mijn aandacht er niet meer bij houden. Ik hou daarom even pauze en ben voornamelijk bezig om offline door te leren. Vooral het schrijven en lezen. Ik merk dat het voor mij belangrijk is om ook te leren schrijven, als ik de tekens echt wil leren. Dus pauze, maar ook niet.

Schrijven is belangrijk

Toen ik Nederlands leerde lezen en schrijven was dat ook tegelijkertijd. Op school leerde ik alle letters apart om daar dan later woorden van te maken. Dat was het idee: ik was bij de letter H en toen ging ik Jip en Janneke boeken lezen. Dat ging prima. Op mijn montessorischool, wel in de kleuterklas, werden de letters geleerd door met met je vingers over een plankje te gaan en de vorm van de letters te volgen die in schuurpapier waren uitgeknipt. Heel tastbaar. Ik heb heel even gedacht dat dat met Japanse tekens ook kan, maar ik heb niet zoveel geduld om dat voor alle tekens te doen. Dus ik trek netjes met een potlood de tekens over, tot ik het gevoel heb de vorm goed onder controle te hebben.

Japans wordt vaak van boven naar beneden geschreven en dan ook nog van rechts naar links. Als het horizondaal geschreven wordt, dan lees je van links naar rechts, en dan daaronder de volgende regel. Beide kan dus. Maar waar je in het Nederlands en Engels vaak een teken schrijft waarbij je bijna niet van papier loskomt (cursief), schrijf je Japanse tekens in een serie strepen en zwieren die los van elkaar staan. Dat doe je dan wel in de juiste volgorde. Denk maar aan de T: ik schrijf dan eerst de verticale streep en daarboven op, als tweede, de dwarse streep. Ik denk dat iemand die gewend is Japans te schrijven misschien eerst de dwarse streep zet en dan pas de verticale!

Leren is ook onthouden

Ik kan best dingen uit mijn hoofd leren, zeker voor de korte termijn. Dat werkt ook lekker in DuoLingo, want als het even in mijn hoofd zit, kan ik de lessen de komende 15 minuten prima doen. Het moeilijke zit ‘m in het onthouden op de langere termijn. Ook daarom is een pauze goed: als ik straks weer begin, weet ik welke dingen er zijn weggezakt en dus weer opnieuw aandacht nodig hebben.

Net zoals ik geschreven lijstjes ook beter onthou – eenmaal opgeschreven zit het in mijn hoofd -, zo onthou ik ook beter welke tekens ik al ken doordat ik ze kan schrijven. Door dat veel te oefenen komen al die tekens sneller in mijn lange termijngeheugen. Waar ik al snel woorden en tekens herkende door naar anime te kijken en luisteren, merk ik dat ik meer herken, naarmate ik meer met schrijven oefen.

Hoe leer je?

Maar het blijft lastig om die balans te houden. Eerst de klanken leren, dan de tekens en dan samenvoegen is de beste manier. Maar het Japans is zo anders, dat ik soms ook weer even moet wisselen: eerst de tekens goed schrijven en herkennen, dan de klanken er goed aan verbinden en dan een woord er mee kunnen schrijven. Of eerst een woord vinden, de uitspraak begrijpen en dan de tekens uit elkaar halen. En het verschil horen tussen Ka en Ga is soms lastig, maar de tekens zijn goed uit elkaar te houden.

Uit ons lokale Japanse winkeltje heb ik speciaal schrijfschriftjes en schrijfpaper gekocht, waar je makkelijker de tekens in opschrijft. In plaats van horizontale lintjes staan er blokjes op die in vieren zijn gedeeld. Zo is het makkelijker om de streepjes op de juiste plek te zetten. Het blijft een kwestie van vooral veel oefenen.