Soms lees ik wel eens dingen dat ik denk: hè? Wat? Bijvoorbeeld over dat een receptioniste in Engeland naar huis werd gestuurd omdat ze – met goede reden! – geen hakken droeg van minimaal 5 cm. En dat dat vaker voorkomt in andere landen. Of dat vrouwen geen kort haar mogen, of geen tatoeages. Maar het meest rare vind ik: make-up. Dat je dus niet in de winkel mag staan van een beautyshop als je geen nagellak en geen make-up draagt. Onder het mom van … ja, ik kan er geen reden voor bedenken. Is het achterhaald?

Verschil is er

Representatief zijn is een begrip waar niet iedereen dezelfde definitie van heeft. Het verschilt ook nog eens of je man of vrouw bent. Soms zijn neuspiercings niet representatief. Of zichtbare tatoeages. Of stoppelbaardjes. Of lange baarden. Of lang haar als je mannelijk bent, milimeterhaar als je vrouwelijk bent. Het is absurd dat dat een oordeel ontlokt, dat je dan niet geschikt bent om ergens te werken of te staan.

Neem bijvoorbeeld hoe je haar zit. Voor sommige mensen is haar wat niet sluik en recht valt al ‘ongekamd’. Ik kan daar over meepraten, want ik heb aardig wat ‘slag’ in mijn haar. Zodra het vochtig weer is, wordt het pluiziger. Maar het steek al vaak alle kanten uit, ook 3 minuten nadat ik het netjes gekamd heb. De enige oplossing zou zijn het stijf van de lak te spuiten, wat ik niet prettig vind. Dat zit als een helm op je hoofd! Maar als je écht gekruld haar hebt, zoals een afro, dan kan dat als niet-professioneel of niet-representatief zijn (en dan komen we al in een ander gebied, want dan betekend ‘niet-representatief zijn’ ineens anders-zijn.) Gekruld haar is anders dan steil haar, maar het een is niet beter of mooier dan het ander.

Make-up was vroeger voor mannen

Pas in de jaren 1910-1920 werd zoiets als lippenstift geschikt geacht voor vrouwen uit de ‘gegoede families’. Daarvoor was lippenstift en make-up een teken dat een vrouw van lichte zeden was. Daar is ook niks mis mee, maar het geeft aan dat make-up eerst niet-representatief was (tenzij je een bepaald beroep uitoefende). En daarvoor, nog vroeger, was make-up iets wat meer voor mannen was. Het is nu ook nog niet zo dat mannen verplicht worden om met foundation en brows achter de kassa te staan. En vrouwen dus wel, bij een bepaalde winkel.

Waarom zouden alleen vrouwen meer representatief zijn met make-up en mannen dan niet? En is dat wel zo? Make-up was altijd meer een signaalmethode: je was prostituee, of je was een man met nagellak om aan te geven dat je geld had om uit te geven aan zoiets triviaals. Make-up zegt niets over hoe je je werk uitvoert. Ik denk dat make-up nu meer een uiting is van je individualiteit en dat is denk ik bij deze winkel dan weer niet toegestaan. Want te veel make-up of in de verkeerde kleuren zou dan ook moeten mogen. Glitter-oogschaduw, een henna-vlinder, blauwe lippenstift: ik zie dat ook niet bij het personeel als ik afreken.

Het is een achterlijke voorwaarde

Ik zeg dus niet: draag geen make-up (ik draag zelf alleen make-up als ik tijd heb om er iets leuks van te maken, en niet standaard als ik de dag begin). Ik denk dat iedereen, mannen en vrouwen, dat lekker zelf mogen bepalen en dat het nooit een voorwaarde zou mogen zijn om wel of niet in een bepaalde winkel te werken. Hetzelfde geldt voor tatoeages, tegenwoordig. Iedereen heeft een tatoeage en het heeft eigenlijk geen negatieve connotaties meer. Waarom zou je dan willekeurig een groep mensen uitsluiten? Dan snap ik wel waarom er een personeelstekort is in bepaalde beroepsgroepen.

Of het nou een verplichting is tot het dragen van hakken, make-up of een bepaalde haarstijl: het is fout en achterlijk. Je zou bij zo’n bedrijf niet moeten willen werken of kopen. Op die manier je personeel behandelen is gewoon een machtsdingetje, want het voegt niks toe aan de dienstverlening of het produkt. Natuurlijk is het anders als het gaat om veiligheid: een haarnetje in de keuken, veiligheidsschoenen, een lassershelm. Duh. Maar die draag je ook niet voor het uiterlijk vertoon. Is het niet voor je veiligheid of bescherming: doe dan gewoon niet mee aan dit soort achterlijke voorwaarden. Nergens voor nodig.