De originele Queen of Slay, kick-ass warrior en belichaming van opgroeien als vrouw: Buffy. Buffy is nu echt een oude serie, wat voor mij ontzettend raar is. Maar het is net alsof ik als 12 jarige naar Bonanza, Lassie of Dragnet keek, dat vond ik toen ook al oude series. Buffy voelt voor mij nog steeds relevant. Maar dat komt vast omdat ik het voor het eerst zag, vlak nadat de serie uitkwam. Toch zag ik pas alle afleveringen toen we de dvd-boxen in huis haalden. Waarom zou je Buffy the Vampire Slayer alsnog moeten kijken?
Buffy is een Icon
Er was een tijd dat meisjes en vrouwen in een horror-setting dienst deden als ‘scream-queens’: het gillende slachtoffer dat onhandig wegrent en gered moet worden door de held (m) in het verhaal. Er waren uitzonderingen: kijk naar een film als Alien waarin de heldin net zo stoer is als de mannen om haar heen. Maar het waren uitzonderingen. Best begrijpelijk, want er is een reden dat vrouwen zich in het donker onveilig voelen. Buffy is een mythische heldin: ze is eigenlijk gewoon een cheerleader, maar haar wonderlijke krachten worden gewekt omdat zij de ‘chosen one’ is. Onder leiding van haar watcher Giles (m), die in de schoolbibliotheek werkt, schaaft ze haar vaardigheden in het uitschakelen van vampieren en demonen bij. Zij is geen slachtoffer.
Tegelijk is Buffy geen superheld. Ze is ook gewoon een tiener die opgroeit en door de middelbare school moet komen. Haar sociale leven lijdt niet onder haar nachtelijke vechtpartijen. Ze hoort niet meer bij de populaire meisjes, maar bouwt haar eigen vriendengroepje om zich heen. Een groep die haar 100% begrijpt en ondersteunt. En natuurlijk heeft zij een moeder die helemaal niks weet van haar ‘geheime’ identiteit. Wel heel lief, hoor, maar zoals alle moeders: een beetje blind op het gebied van wat belangrijk is voor haar dochter.
Vampieren en demonen
Buffy en haar vrienden vechten tegen vampieren en demonen. Elke aflevering is er weer iets nieuws en onbekends. Giles helpt met kennis en wijsheden, maar uiteindelijk is het de groep die de gevechten aan gaat. Net zoals volwassen worden ook iedere keer een stap in het onbekende is waar je met wat kennis en ervaring best overheen kan komen.
De afleveringen lijken een beetje op ‘monster van de week’-verhaaltjes. Maar naarmate de serie vordert, komen er steeds meer verhaalbogen bij. Zo is er de romance van Buffy met een vampier, de enige die nog een ziel heeft. Of Willow die van computernerd naar magie over lijkt te stappen. En Giles, die steeds meer doorheeft dat Buffy het uiteindelijk zonder hem moet doen en op eigen benen moet kunnen staan. Dit neemt niet weg dat er geweldige stand-alone afleveringen zijn vol humor of griezels, maar volg de hele serie en je ziet een doorlopend verhaal.
Humor, horror en muziek
In Buffy the Vampire Slayer zit veel humor naast de horror. Dat relativeert lekker en het is dan ook niet zo’n heel erg enge serie. Wat Buffy ook leuk maakt, is dat er veel met muziek gedaan wordt. In de eerste seizoenen spelen veel scenes in The Bronze: de hangout waar de scholieren zich op vrijdagavond los-feesten. Daar spelen veel bandjes. Maar er is ook een bijzondere aflevering later in de serie, waarbij alle mensen in het stadje Sunnydale om het minste in een lied uitbarsten, inclusief musical-dansjes. Once More, With Feeling … is een van de allerbeste afleveringen. Ieder personage maakt iets door, wat in de musical-liedjes naar voren komt. Dat is best knap, om in 40 minuten keerpunten te maken voor ongeveer 8 personages.
Hoewel Buffy 7 seizoenen lang is, en een spin-off over een van de vampieren (Angel) het vijf seizoenen volhield, blijven er plannen rondzweven om een reboot te maken. Daarnaast zijn er ook diverse comics over Buffy en Angel te vinden. Heel recent hebben wij zelfs een spel aangeschaft waar Buffy als speelbaar personage in terug kwam (zie: Unmatched). Buffy is dus wel 25 jaar oud, maar nog steeds springlevend. De serie is een echte aanrader.